– A teraz odpowiesz mi co to właściwie było? – To była moc zaczerpnięta ze złości, która burzy barierę stworzoną także przez złość – odparł Mały John nie zwalniając ani na trochę – Ale co to była za bariera? – Ty mi odpowiedz – Mały John się zatrzymał i spojrzał mi prosto w oczy – To ty byłeś po drugiej
– Co teraz? – zapytałem lekko zamroczony. Wstając i próbując utrzymać równowagę prawie ponownie dotknąłem magicznej ściany, jednak w ostatniej chwili Mały John odciągnął mnie na bezpieczną odległość – Co to było? – drugie pytanie wyleciało mi z ust, zanim Mały John zdążył odpowiedzieć na pierwsze. Po krótkiej chwili zdałem sobie sprawę, że tak naprawdę nie zamierzał na żadne z
Nie zmieniam się? Jestem tym samym? Trafiając w miejsca zachowuję się, mówię to samo. Różne lata, różne miejsca, różne zachowania, jednak zawsze te same. Różne słowa, bo do różnych ludzi, jednak dla każdego te same. Tak jakby czas nie istniał, jakbym odgrywał te same, różne role, na różnych scenach. W nowym miejscu, w nowym otoczeniu powstaje na nowo. Co wybieram?
Wyciągnięcie tej ręki to był błąd, duży błąd. Czemu ja zawsze potrafię wszystko spierdolić? Czemu nie mogę bezpiecznie przeczekać, poczekać aż stanie się dla mnie coś dobrego? Czemu to zawsze mnie spotykają najgorsze możliwe rzeczy? Jakbym był przeklęty. Jakbym miał cierpieć. Jakby jedyną drogą, którą mógłbym iść była ta najgorsza? Jak tylko wyciągnąłem rękę i podszedłem do rzekomej, niewidzialnej ściany,
Zawsze wydaje mi się, że to co złe, negetane, to czego nie chce przylega do mnie i jest przy mnie cały czas, a to co dobre, czego pragnę z trudem przebija się i jest chwilowe. Czemu tak mi się wydaje? Czy tylko mi się tak wydaje? A może taka jest rzeczywistość? Radość. Czy jest spontaniczna? Czy może jest jakiś
Dwa kierunki. Wybór. Budujesz czy niszczysz. W co wierzysz? Jesteś doskonały, czy skażony od urodzenia? Będziesz się zmieniał, doskonalił aż osiągniesz to czego pragniesz, aż staniesz się tym kim pragniesz się stać, takim jakim powinieneś być? Czy będziesz niszczył, dokopywał się, zdzierał to co cię oddziela od tego czym według ciebie jesteś? W co wierzysz? Kim jesteś? Czym jesteś?
Co ja robię, co ja robię? Co ja zrobiłem? Na pewno, ktoś mnie za to zabije! Nie wiem kto, nie wiem kiedy ale na pewno ten ktoś nie puści płazem, tego co ja zrobiłem. Po co to zrobiłem? Czemu nie mogłem siedzieć cicho, wykonywać poleceń i żyć w bezpiecznym miejscu? A Rzeźnik? Czemu znowu zrobiłem komuś krzywdę? Przecież ja taki
Drugi dzień zaczął się od uczucia głodu. Coś czego nie czułem od bardzo dawna. Możliwe, że nawet nigdy tego go nie czułem. Początkowo wywołało to we mnie niepokój, który z czasem urósł to strachu i przerażenia. Czy będę musiał wracać? Czy będę musiał się poddać? Do tej pory wszystko miałem zapewnione, a jeżeli czegoś mi brakowało było na wyciągnięcie ręki.
Za każdym razem kiedy boli mnie ciało, czuję się jakbym otrzymywał karę, za złe postępowanie. Za to, że znowu źle coś zrobiłem, źle powiedziałem, źle pomyślałem. Ten przekaz, ta informacja zwrotna, której próbuje doszukiwać się w tym bólu, wściekłość z tego powodu, doprowadza mnie do szału. Próbuje zrozumieć każdy szczegół, dowiedzieć się o tym jak najwięcej, po to abym w
admin@listyzserca.pl