Nie zmieniam się? Jestem tym samym? Trafiając w miejsca zachowuję się, mówię to samo. Różne lata, różne miejsca, różne zachowania, jednak zawsze te same. Różne słowa, bo do różnych ludzi, jednak dla każdego te same. Tak jakby czas nie istniał, jakbym odgrywał te same, różne role,
Zawsze wydaje mi się, że to co złe, negetane, to czego nie chce przylega do mnie i jest przy mnie cały czas, a to co dobre, czego pragnę z trudem przebija się i jest chwilowe. Czemu tak mi się wydaje? Czy tylko mi się tak wydaje?
Dwa kierunki. Wybór. Budujesz czy niszczysz. W co wierzysz? Jesteś doskonały, czy skażony od urodzenia? Będziesz się zmieniał, doskonalił aż osiągniesz to czego pragniesz, aż staniesz się tym kim pragniesz się stać, takim jakim powinieneś być? Czy będziesz niszczył, dokopywał się, zdzierał to co cię
Za każdym razem kiedy boli mnie ciało, czuję się jakbym otrzymywał karę, za złe postępowanie. Za to, że znowu źle coś zrobiłem, źle powiedziałem, źle pomyślałem. Ten przekaz, ta informacja zwrotna, której próbuje doszukiwać się w tym bólu, wściekłość z tego powodu, doprowadza mnie do szału.
Boję się, że przejawią się w moim życiu rzeczy, zdarzenia, których się boję. Ciągle stawiany jestem w sytuacjach, które wywołują we mnie te same lęki. Zawsze od nich uciekałem. Nie chciałem o nich myśleć aby ich nie zmaterializować. Ale one ciągle tam były, a te powtarzające
Doceniłem siebie. Siedząc w ciszy, wykrzyczałem w sobie, to czym się stałem. Zrobiłem to poprzez złość. Nie umiałem inaczej. Ale w końcu to do mnie dotarło. Na chwilę poczułem spokój. Niczego nie musiałem, niczego nie chciałem, nikomu nic nie udowadniałem. Doceniłem siebie. Pozwoliłem sobie na odetchnięcie.
admin@listyzserca.pl