Przebudzenie

– A teraz odpowiesz mi co to właściwie było? – To była moc zaczerpnięta ze złości, która burzy barierę stworzoną także przez złość – odparł Mały John nie zwalniając ani na trochę – Ale co to była za bariera? – Ty mi odpowiedz – Mały John się zatrzymał i spojrzał mi prosto

– Co teraz? – zapytałem lekko zamroczony. Wstając i próbując utrzymać równowagę prawie ponownie dotknąłem magicznej ściany, jednak w ostatniej chwili Mały John odciągnął mnie na bezpieczną odległość – Co to było? – drugie pytanie wyleciało mi z ust, zanim Mały John zdążył odpowiedzieć na pierwsze. Po krótkiej chwili zdałem sobie sprawę,

Wyciągnięcie tej ręki to był błąd, duży błąd. Czemu ja zawsze potrafię wszystko spierdolić? Czemu nie mogę bezpiecznie przeczekać, poczekać aż stanie się dla mnie coś dobrego? Czemu to zawsze mnie spotykają najgorsze możliwe rzeczy? Jakbym był przeklęty. Jakbym miał cierpieć. Jakby jedyną drogą, którą mógłbym iść była ta najgorsza? Jak tylko

Co ja robię, co ja robię? Co ja zrobiłem? Na pewno, ktoś mnie za to zabije! Nie wiem kto, nie wiem kiedy ale na pewno ten ktoś nie puści płazem, tego co ja zrobiłem. Po co to zrobiłem? Czemu nie mogłem siedzieć cicho, wykonywać poleceń i żyć w bezpiecznym miejscu? A Rzeźnik?

Babraniem się w kupie gówna?! Ty nie wiesz, po prostu nie pamiętasz jak „tam” było. Myślisz, że jesteś jakąś jebaną białą kartką, która zapisuje się po twoim przebudzeniu, po narodzeniu, po wybudzeniu? Ja pamiętam, ja wszystko wiem i nie chcę wracać do tego co było przedtem. Jakie przedtem? Za życia? Jakiego życia?

Kolejne cykle mijały niezauważenie. Wszystko zaczęło mi się zlewać w jeden film. Przebudzenie, czyszczenie, utrata świadomości. Po przebudzenie wracałem do Silosa, który był wyczyszczony przez Małego Johna na błysk. Wszystko co robiłem trwało w tym cyklu: przebudzenia – utraty świadomości. Jednak nigdy ta przestrzeń, nie była taka sama. Nie wiem skąd to