Odczuwam brak guru. Kogoś fizycznego w kim widziałbym cel swojej wędrówki. Kogoś, kto umocniłby mnie w tym, że idę dobrą drogą. Nie wiem czemu ścieżka, którą podążam jest bez kogoś takiego. Czytam, naśladuję innych ale nie spotkałem nikogo fizycznego, za kim mógłbym podążać. Czy ktoś taki
Męczy mnie ten rozwój. Męczy mnie to, że nie widzę rezultatów. Czuję jakby samopoznanie prowadziło tylko do coraz większego zmęczenia ciała, do coraz większych bóli, a wszystkie pozytywne zmiany są tak subtelne, że ledwo zauważalne, a na pewno niewystarczające. Mam wrażenie, że tylko narasta we mnie
Boję się Ciebie. Tyle nasłuchałem się w kościele jaki to jesteś dobry, miły, łaskawy. Tak dużo piosenek zaśpiewałem, tak dużo o tym czytałem, a i tak się Ciebie boję. Boję się, że mi wszystko zabierzesz. Skoro mi dałeś, to możesz też odebrać. Wystarczy jeden mój błąd
Nienawidzę siebie. W tym aspekcie nic się jeszcze nie zmieniło. Myślałem, że jak to napiszę, to coś się zmieni. Nic się nie zmieniło. Wciąż nienawidzę wszystkiego czym jestem. W tym momencie nie umiem znaleźć ani jednej pozytywnej rzeczy, w tym jaki jestem. Ciągle przeplata się to
Każdy kolejny dzień, w którym koncentruję się na swoich blokadach, daje mi coraz więcej … . Miało tu być słowo „wolności” ale nie wiem czy oddaje to, co czuję. Świadomość tego co ogranicza, rzeczywiście usuwa to ograniczenie. Znika to, czego bałem się wcześniej. Przynajmniej na chwilę.
Jestem niedoskonały. Boli mnie to. Wkurza mnie to. Robię wszystko, by poczuć, by doświadczyć tego, że jestem wystarczająco dobry. Ścigam to uczucie odkąd pamiętam. Pragnę pochwał, pragnę uwagi, pragnę tego momentu, w którym będę mógł w końcu odetchnąć. Ciągle zmuszam się do robienia wszystkiego co tylko
admin@listyzserca.pl