W tych listach jest pełno narzekania, marudzenia, niezadowolenia, utyskiwania, rozczarowania, bólu. Listy te są wieloma rzeczami, którymi myślę, że jestem. Z którymi w danej chwili się utożsamiam, które w danym momencie przejawiam. Miały być pomocą, opisem drogi, rozpoznaniem, a są ucieczką od stwierdzania, że za tym
Wystarczyła jedna chwila błogości w moim życiu abym przez kilka kolejnych lat dążył do tego aby stan ten odtworzyć. Robiłem wszystko, co przyszło mi do głowy ale nie udało się. Za każdym razem kiedy stawałem przed możliwością przełamania lęku przed śmiercią, ponosiłem porażkę. Czasami robię, mówię
Odczuwam brak guru. Kogoś fizycznego w kim widziałbym cel swojej wędrówki. Kogoś, kto umocniłby mnie w tym, że idę dobrą drogą. Nie wiem czemu ścieżka, którą podążam jest bez kogoś takiego. Czytam, naśladuję innych ale nie spotkałem nikogo fizycznego, za kim mógłbym podążać. Czy ktoś taki
Męczy mnie ten rozwój. Męczy mnie to, że nie widzę rezultatów. Czuję jakby samopoznanie prowadziło tylko do coraz większego zmęczenia ciała, do coraz większych bóli, a wszystkie pozytywne zmiany są tak subtelne, że ledwo zauważalne, a na pewno niewystarczające. Mam wrażenie, że tylko narasta we mnie
Boję się Ciebie. Tyle nasłuchałem się w kościele jaki to jesteś dobry, miły, łaskawy. Tak dużo piosenek zaśpiewałem, tak dużo o tym czytałem, a i tak się Ciebie boję. Boję się, że mi wszystko zabierzesz. Skoro mi dałeś, to możesz też odebrać. Wystarczy jeden mój błąd
Nienawidzę siebie. W tym aspekcie nic się jeszcze nie zmieniło. Myślałem, że jak to napiszę, to coś się zmieni. Nic się nie zmieniło. Wciąż nienawidzę wszystkiego czym jestem. W tym momencie nie umiem znaleźć ani jednej pozytywnej rzeczy, w tym jaki jestem. Ciągle przeplata się to
admin@listyzserca.pl