Czemu jest mi tak trudno podążać drogą, którą idę? Czemu kwestionuję, to co mnie spotyka? Czemu zawsze pragnę czegoś innego, czegoś nowego? Aż po horyzont widzę tylko pragnienia. Pragnienie abym codziennie budził się z radością do życia. Pragnienie abym wszystko przyjmował jako najlepsze co mogło mnie spotkać. Pragnienie abym z łatwością i lekkością szedł przez kolejny dzień. Abym nie pytał
Ofiarować życie Bogu. Coś co już dawno temu usłyszałem, coś na co ciągle natrafiam czytając różne rzeczy. Coś co postanowiłem wypróbować. Najłatwiej jest mi żyć według tego stwierdzenia, kiedy coś co uważam za złe się przytrafia. Wtedy od razy myśli wędrują do Boga. Na początku wracają wszystkie schematy wyniesione z kościoła i dzieciństwa. Prośby, błagania, „cierpienie które uszlachetniania”, przebłagania, rozmowy
Odczuwam dużo lęków, obaw, smutków, bezsilności. To wszystko nasila się w nocy. Budzę się, wyskakuję z łóżka, sprawdzam, czuwam, nie oddycham, nie mogę zasnąć. Chociaż tak długo się starałem, nie umiem się tego pozbyć. I dopiero teraz, po tych wszystkich latach, uświadomiłem sobie, że w tych nocnych zdarzeniach nie ma tylko i wyłącznie lęku oraz strachu. Jest tam także pragnienie
Kiedy zacząłem pracować nad sobą, byłem w rozsypce. Nie dawałem rady z dniem codziennym. Wszystkiego było za dużo. Za dużo czego chciałem, za dużo co musiałem. Zacząłem po prostu szukać sposobów aby sobie z tym wszystkim poradzić. I tych sposobów było też za dużo. Ciągle dowiadywałem się czegoś nowego, ciągle było coś co można by poprawić. A ja pragnąłem swojej
Przez wiele lat byłem siewcą strachu i teraz zbieram tego żniwo. Wszystko co chciałem, osiągałem za pomocą strachu. Wszystko czego ode mnie chciano, także osiągano przy jego pomocy. Całe moje życie toczyło się w wielkiej strachoprzestrzeni. Nikt nie umiał, nikt nie wiedział, że może być inaczej. W nim byłem wychowywany. Z jego udziałem odbywały się moje relacje. Mój świat był
Męczą mnie już porównania z innymi. Zawsze się porównywałem, a teraz kiedy już myślałem, że się z tym uporałem, znowu zaczynam to wszędzie widzieć. Tym razem odczuwam to inaczej. Do tej pory to ja postrzegałem siebie przez porównanie. Wyznaczałem sobie cele w oparciu o to, co widziałem u innych. Teraz te informacje przychodzą do mnie „z zewnątrz”, pokazując mi mój
Czasami budzę się i jestem po prostu szczęśliwy. Nawet nie zdaję sobie z tego sprawy, póki nie zacznę mówić. Nagle z moich ust wydobywają się miłe, zabawne słowa. Pojawia się uśmiech i każdy wokół zaczyna dobrze dzień. Ten stan nie jest związany z niczym szczególnym. Po prostu się pojawia. W sumie to długo pragnąłem go osiągnąć. Marzyło mi się takie
Jak tylko coś już ogarniam, do czegoś się przyzwyczaję i nastaje odrobina spokoju, one znowu się pojawiają. Zmiany. Raz za razem jestem wystawiany na sytuacje, w których nie chciałbym się znaleźć. Moje całe ciało manifestuje mój stosunek do tego co nowe. Blokada i opór. Walczę ze zmianami tak długo jak to jest możliwe, aż w końcu nasilający się ból doprowadza
Jedną z trudniejszych rzeczy jaką doświadczam w trakcie rozwoju jest uświadamianie sobie jaki byłem kiedyś. To wszystko co robiłem, jak traktowałem innych i siebie. Patrzenie na to z pozycji dzisiejszego ja jest trudne do akceptacji. Czy ten jutrzejszy ja będzie patrzył na tego dzisiejszego w taki sam sposób jak dotychczas? Będę widział w sobie to wszystko co robiłem źle, nie
admin@listyzserca.pl