Było gorzej niż się spodziewałem. Zaczęło się bardzo łagodnie, od zwykłego czekania. Wszedłem w światło i nic się nie działo. Nic nie widziałem prócz jasności. Byłem sam. Wszyscy gdzieś zniknęli. Próbowałem iść w jakimś kierunku ale nic się nie zmieniało. Siadałem, wstawałem, chodziłem, czekałem. Nic. Powoli rosła we mnie frustracja. Początkowo byłem spięty, bo nie wiedziałem co mnie czeka. Oczekiwałem
Czemu w tych listach tyle pytań? Czemu nie można znaleźć w nich odpowiedzi? Bo odpowiedzi przychodzą, a najtrudniejsze jest zadanie właściwego pytania. Jak ja znajduję odpowiedzi? Jak ich szukam na siłę to ich nie znajduję. Jak odpuszczam, to wtedy przychodzą. Czasem coś przeczytam lub usłyszę, czasem przychodzi objawienie. Skąd wiem, że jest to prawdą? Nie wiem. Wtedy najczęściej badań radiestezyjnie.
Czy całe moje życie jest z „góry” zaplanowane? Czy mam wolną wolę? Czym jest Wola Boża? Czy mogę na cokolwiek wpływać, cokolwiek zmieniać? W podejmowaniu decyzji kieruję się radiestezją. Używam wahadła oraz tablicy lub po prostu kartki papieru. Czy znajduję w ten sposób odpowiedzi? Tak. Jak bardzo są trafne? Bardzo. Czy to znaczy, że mogę odczytywać przyszłość? Ale czym jest
Porażka. Lęk przed byciem przegrywem jest paliwem, które zasila moje działanie. Do tej pory nie zdawałem sobie z tego sprawy, że to właśnie ten lęk tak bardzo mnie napędza, a zarazem wpędza w ogromny stres. Jak tylko widmo porażki się zbliża, brakuje mi oddechu oraz wzrasta we mnie złość, że nie zrobiłem dostatecznie dużo. Sport, nauka, praca, zawsze stawiam się
Obudziłem się w ciemnej ponurej kajucie, w której „zasnąłem” Czy to co mi się przyśniło, było tylko snem? Może to jakieś wspomnienie z poprzedniego życia? Nie miałem czasu dokończyć tej myśli bo w końcu dotarło do mnie, że to falowanie, które mnie wybudziło działo się naprawdę. Nie wiem jak to było możliwe ale cała jaskinia ruszała się. Kątem oka zobaczyłem
Nie umiem nie patrzeć na łańcuch, który mnie powstrzymuje. W każdym dniu dostrzegam coś co mnie boli, co mnie zatrzymuje, z czym nie daję sobie rady. Nie umiem odwracać od tego wzroku. Chciałbym ale nie potrafię. Dlatego patrzę na każde ogniwo i próbuję je rozpuścić. Czemu patrzę na świat przez ten łańcuch? Czemu nie umiem po prostu żyć? Czy całe
Wybaczam. To co czułem, myślałem, robiłem. Trwa to już wiele dni. Każdą myśl, sytuację, która pojawia mi się w głowie, wybaczam. Od wielu lat próbuje sobie poradzić z tym wszystkim co się wydarzyło i teraz postanowiłem wybaczyć wszystko to, co mnie spotkało. Wybaczam każdą sytuację, w której brałem udział. Każdą myśl, której byłem świadkiem. Wszystko to, co tworzyłem i odbierałem.
Znowu ten niepokój i brak oddechu. Cale ciało spięte. Czemu tak się dzieje? Czy robię coś nie tak? Skąd to wszystko przychodzi? Przejrzałem to, co napisałem wcześniej i nic nowego nie umiem dodać. Wszystko dotyczy tego samego. To tak jak chodzenie do spowiedzi ciągle z tymi samymi grzechami. Czy jestem w stanie ruszyć do przodu? Czy całe życie będzie wyglądać
Ocknąłem się z twarzą zanurzoną w błocie. Głowa mi pękała. Przez chwilę nic nie widziałem. No może poza czarnymi plamkami przemykającymi mi przed oczami. Aby wstać, musiałem podeprzeć się rękami. Powoli podniosłem się i wytarłem twarz – Ajj. Mówiłem chłopakom aby nie sikali na teleport. – usłyszałem po czym dwóch mężczyzn chwyciło mnie za ramiona i zaczęło wlec. Nie wiedziałem
admin@listyzserca.pl