Sport. Znowu wracam do tego tematu, który nigdy, przenigdy się nie kończy. Nie pamiętam już ile razy z niego rezygnowałem, a potem wracałem. Nie umiem tego ogarnąć, nie wiem co z tym mam zrobić. Uprawianie sportu jest, było dla mnie ucieczką, pragnieniem, obsesją, jedynym wyjściem z każdej trudnej sytuacji. Włożyłem w niego tak dużo i czuję, że tak bardzo mnie
Ponownie obudziłem się wleczony do Źródełka. Tym razem nie chciałem tam iść, wolałem pozostać taki jak się czułem. Bezsilny i apatyczny. Nawet nie muszę sam się przemieszczać, tylko ktoś mnie wlecze. Nic nie muszę robić. Pewnie zaraz mnie nakarmią i zaniosą tam gdzie chcą. Super uczucie, nic nie robić. Po wrzuceniu do Źródła odżyłem. To jest dopiero cudowne uczucie. Jak
Nie umiem, nie lubię, nie chcę się dzielić. Robię to tylko dlatego bo tak wypada, bo tak należy, po to by mnie nikt źle nie oceniał. I nawet wtedy robię to, bo mam nadmiar. Nie cierpię dawać jak sam mam za mało, a o tym czy mam wystarczająco decyduję tylko ja. Pewnie dlatego zawsze chcę mieć najwięcej, najnowszych, najlepszych, najbardziej
Dzisiaj myślami wróciłem do dzieciństwa. Do tych wszystkich przykrych sytuacji, których doświadczyłem jak byłem mały, a które jeszcze są w mojej pamięci. Jako dziecko mało ogarniałem świata. Nie rozumiałem aluzji, szyderstw, wyśmiewania, oszukiwania. Za każdym razem ktoś musiał mi tłumaczyć o co chodzi.. Z wielu rówieśniczych sytuacji byłem w naturalny sposób wykluczany, bo po prostu nie pasowałem do nich. Z
Obudziłem się, kiedy byłem wleczony do Źródełka. Byłem jednym z tysięcy, którzy tak jak ja nie mogli chodzić. Byliśmy wyczerpani. Po tym całym przeżyciu jedno było pocieszające. Nie byłem sam. Jestem jednym z wielu. Ta myśl dawała mi ukojenie. Mimo całego zmęczenia wstąpiła we mnie odrobina radości. Nie wiem jak długo czekałem na to, aż wrzucą mnie do Źródełka. Było
Odkąd pamiętam boję się ciemności. Boję się tego co może się tam czaić. Już od dziecka nie mogłem spać i patrzyłem za okno oczekując, że zaraz coś się tam pojawi. Po tych wszystkich latach niewiele się zmieniło. Budzę się w nocy i ogarnia mnie panika. Skąd ona się bierze? Czasami czuję ogromne zagęszczenie w pokoju i wydaje mi się że
Było gorzej niż się spodziewałem. Zaczęło się bardzo łagodnie, od zwykłego czekania. Wszedłem w światło i nic się nie działo. Nic nie widziałem prócz jasności. Byłem sam. Wszyscy gdzieś zniknęli. Próbowałem iść w jakimś kierunku ale nic się nie zmieniało. Siadałem, wstawałem, chodziłem, czekałem. Nic. Powoli rosła we mnie frustracja. Początkowo byłem spięty, bo nie wiedziałem co mnie czeka. Oczekiwałem
Czemu w tych listach tyle pytań? Czemu nie można znaleźć w nich odpowiedzi? Bo odpowiedzi przychodzą, a najtrudniejsze jest zadanie właściwego pytania. Jak ja znajduję odpowiedzi? Jak ich szukam na siłę to ich nie znajduję. Jak odpuszczam, to wtedy przychodzą. Czasem coś przeczytam lub usłyszę, czasem przychodzi objawienie. Skąd wiem, że jest to prawdą? Nie wiem. Wtedy najczęściej badań radiestezyjnie.
Czy całe moje życie jest z „góry” zaplanowane? Czy mam wolną wolę? Czym jest Wola Boża? Czy mogę na cokolwiek wpływać, cokolwiek zmieniać? W podejmowaniu decyzji kieruję się radiestezją. Używam wahadła oraz tablicy lub po prostu kartki papieru. Czy znajduję w ten sposób odpowiedzi? Tak. Jak bardzo są trafne? Bardzo. Czy to znaczy, że mogę odczytywać przyszłość? Ale czym jest
admin@listyzserca.pl