Cały czas szukam odpowiedzi na te wszystkie pytania. Tylko tych pytań jest coraz więcej i więcej. Czy całe życie będę po prostu zadawał kolejne pytania? No właśnie, znowu pytanie. Mój umysł zawsze jest na coś zafiksowany. Nie było dnia kiedy nie byłem w coś wkręcony. Nowe telefony, samochody, domy, książki, filmy, seriale, sport. Zawsze jest coś co mnie zajmuje. Długo
Boję się konsekwencji wypowiedzianych słów. Boje się tego, jak ktoś będzie za kilka lat interpretował to, co napisałem. Boję się konfrontacji i wypowiadanych w gniewie słów. Boję się tego, co może mnie przez to spotkać. Boję się tego, że będę oceniany na podstawie tego jaki byłem. Boję się, że będę oceniany za to jaki jestem. Duszę w sobie to, co
Sens i cel życia. znowu te same zagadnienia, które powracają do mnie jak bumerang. Znowu zacząłem trenować. Ile to już razy wchodzę do tej samej rzeki. I nadal nie wiem, czy mam tam wchodzić, czy nie. Przez pewien czas myślę, że jest to coś czym powinienem się zajmować, aż w końcu choruję lub mam jakąś kontuzję i wtedy wątpliwości znowu
Boję się śmierci. Tylko dlaczego? Co w niej jest takiego strasznego, że się jej tak boję? To, że przestanę istnieć? Tylko, że skoro nie będę istniał to będzie to bez znaczenia. Boję się, że już nigdy nie zobaczę żony, dzieci. Boję się, że będę musiał wszystko robić od nowa. Że znowu się urodzę i będę musiał „przechodzić grę” (życie) jeszcze
Czasami ogarnia mnie morze smutku. Z początku go nawet lubiłem. Zanurzałem się w nim. Szukałem w nim siebie. słuchałem muzyki, zatapiałem się w myślach i próbowałem z jego pomocą się określić. Wyobcowany, melancholijny, zamknięty w sobie, cichy, spokojny. Później go ignorowałem, zagłuszałem. Robiłem to samo co wcześniej, tylko w innej formie. Też słuchałem muzyki, też ćwiczyłem ale intensywniej. Ubierałem gruby
Podobno aby znaleźć odpowiedź na pytanie wystarczy je zadać i czekać. Podobno pytanie i odpowiedź to dwie strony tej samej monety i nie mogę zapytać o coś, na co nie znałbym odpowiedzi. Tylko jak mam zaufać temu, co przychodzi jako odpowiedź? Czy ma ona uniwersalny charakter czy może jest przeznaczona tylko dla mnie? Czemu świat jest taki jaki jest? Czy
Obudziłem się, kiedy Poszukiwacze zaczęli ściągać mnie ze skutera. Zarzucili mnie, tak jak poprzednio, na jakiś niewidzialny drąg i ruszyli przed siebie. Nie widziałem dokąd idziemy, bo tym razem mogłem obserwować tylko niebo. Nawet nie wiem czy można to było nazwać niebem. Po prostu jasnoniebieska przestrzeń nad głową. Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, że zawsze było jasno i słońce nigdy
Obudziłem się w dziwnej pozycji. Byłem skulony jak niemowlę i mimo tego, że nie byłem związany, nie mogłem wykonać żadnych ruchów. Nie widziałem co mnie więzi ale czułem jakby ktoś wrzucił mnie do jakiejś niewidzialnej siatki. Poszukiwacze byli obok mnie. Nie odzywali się do siebie, tylko siedzieli ze skrzyżowanymi nogami, rękami opartymi na kolanach i lekko uniesionymi głowami, z dłońmi
Czy wszystko co mnie w życiu spotyka miało mnie spotkać? Czy mogę uchronić się przed tym czego nie chciałbym doświadczyć? Dzisiaj byłem świadkiem sytuacji, która mnie mocno wkurzyła. Dwie postacie. Jedna robi coś, co z mojej perspektywy, działa na niekorzyść drugiej. W mojej opinii było to głupie, lekkomyślne i zupełnie niepotrzebne. Ale czy było to nieuniknione? Czy ta osoba musiała
admin@listyzserca.pl