Boję się śmierci. Tylko dlaczego? Co w niej jest takiego strasznego, że się jej tak boję? To, że przestanę istnieć? Tylko, że skoro nie będę istniał to będzie to bez znaczenia. Boję się, że już nigdy nie zobaczę żony, dzieci. Boję się, że będę musiał wszystko robić od nowa. Że znowu się urodzę i będę musiał „przechodzić grę” (życie) jeszcze
Czasami ogarnia mnie morze smutku. Z początku go nawet lubiłem. Zanurzałem się w nim. Szukałem w nim siebie. słuchałem muzyki, zatapiałem się w myślach i próbowałem z jego pomocą się określić. Wyobcowany, melancholijny, zamknięty w sobie, cichy, spokojny. Później go ignorowałem, zagłuszałem. Robiłem to samo co wcześniej, tylko w innej formie. Też słuchałem muzyki, też ćwiczyłem ale intensywniej. Ubierałem gruby
Podobno aby znaleźć odpowiedź na pytanie wystarczy je zadać i czekać. Podobno pytanie i odpowiedź to dwie strony tej samej monety i nie mogę zapytać o coś, na co nie znałbym odpowiedzi. Tylko jak mam zaufać temu, co przychodzi jako odpowiedź? Czy ma ona uniwersalny charakter czy może jest przeznaczona tylko dla mnie? Czemu świat jest taki jaki jest? Czy
Obudziłem się, kiedy Poszukiwacze zaczęli ściągać mnie ze skutera. Zarzucili mnie, tak jak poprzednio, na jakiś niewidzialny drąg i ruszyli przed siebie. Nie widziałem dokąd idziemy, bo tym razem mogłem obserwować tylko niebo. Nawet nie wiem czy można to było nazwać niebem. Po prostu jasnoniebieska przestrzeń nad głową. Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, że zawsze było jasno i słońce nigdy
Obudziłem się w dziwnej pozycji. Byłem skulony jak niemowlę i mimo tego, że nie byłem związany, nie mogłem wykonać żadnych ruchów. Nie widziałem co mnie więzi ale czułem jakby ktoś wrzucił mnie do jakiejś niewidzialnej siatki. Poszukiwacze byli obok mnie. Nie odzywali się do siebie, tylko siedzieli ze skrzyżowanymi nogami, rękami opartymi na kolanach i lekko uniesionymi głowami, z dłońmi
Czy wszystko co mnie w życiu spotyka miało mnie spotkać? Czy mogę uchronić się przed tym czego nie chciałbym doświadczyć? Dzisiaj byłem świadkiem sytuacji, która mnie mocno wkurzyła. Dwie postacie. Jedna robi coś, co z mojej perspektywy, działa na niekorzyść drugiej. W mojej opinii było to głupie, lekkomyślne i zupełnie niepotrzebne. Ale czy było to nieuniknione? Czy ta osoba musiała
Kolejny miesiąc „nic-nie-pisania”. Brak we mnie energii, która całe życie mnie napędzała. Całe życie czegoś pragnąłem, coś chciałem osiągnąć, do czegoś dążyłem. Pragnienia wyznaczały mi cel, który za wszelką cenę chciałem osiągnąć. Jak już to zrobiłem szukałem kolejnego i tak w kółko. Teraz, to czego pragnę spełnia się tak szybko, że przestaje mnie cieszyć. Czuję się zagubiony, samotny, smutny, tak
Są sny, którymi wracam do przeszłości. Do ludzi, którzy w tamtym okresie byli światem, który mnie otaczał. Jest to tak bardzo odległe od tego wszystkiego, co jest teraz. Zupełnie inna opowieść, zupełnie inna bajka, z zupełnie innym bohaterem, który to wszystko przeżywa. Od tego, co było w dzieciństwie, jestem praktycznie w całości odcięty. To co miało na mnie tak ogromny
Czy czas jest rzeczywiście tylko pojęciem? Czy czasu tak naprawdę nie ma? Staram się przyglądać swoim snom i je analizować. Traktuję je jako miejsce, w którym podświadomość obrazuje mi z czym mam problem. W trakcie ich trwania staram się rozwiązywać swoje problemy, o których świadomie nie wiem bądź nie chcę wiedzieć, tak aby uniknąć ich w życiu codziennym. Efektem takiego
admin@listyzserca.pl