Mnich niespodziewanie się zatrzymał i zaczął nasłuchiwać, jednak było za późno. Poszukiwacze zaatakowali nas od tyłu pojawiając się z nicości. Obydwoje rzucili się na Mnicha zostawiając mnie samemu sobie. Wiedzieli, że nie jestem w stanie nic im zrobić. Stałem jak wryty i wpatrywałem się jak go biją. Nie wiem czy bardziej byłem zaskoczony tym, że nic nie robię, czy tym,
Ostatnio zrobiłem pewien krok, do którego dość długo się przygotowywałem. Cały czas zwlekałem z tym, bo nie byłem pewny, czy to jest ten najwłaściwszy moment. Szukałem dziury w całym i odwlekałem tak długo jak tylko mogłem. Ale w końcu przyszedł czas, że musiałem podjąć decyzję. Iść w jedną bądź drugą stronę. Zdecydowałem się to coś zrobić, pomimo wszystkich obaw, które
Po wstaniu zdałem sobie sprawę, że szantażuję kogoś kto mnie ocalił. Uwolnił mnie z Kopalni, obronił przed Poszukiwaczami, a teraz ja mówię, że nie pozwolę zaprowadzić się w bezpieczne miejsce, dopóki nie udzieli mi odpowiedzi. Przecież mógłby mnie po prostu tu zostawić i sobie pójść. Następnym razem muszę lepiej przemyśleć strategię negocjacji. – Zachowuję się trochę jak dziecko, prawda? –
Otworzyłem oczy. Leżałem na plecach. Znowu nie mogłem się ruszać. O ile w Kopalni mi to nie przeszkadzało, teraz było to bardzo wkurzające. Stres związany z tym, co przed chwilą się zdarzyło nie przyspieszał mojej sprawności. Wręcz ją opóźniał. Wiedziałem, że muszę się uspokoić. Z jakiegoś powodu chciałbym zamknąć oczy ale już wiedziałem, że tutaj czegoś takiego jak zamknięcie oczu
– Musimy uciekać – w końcu się odezwał – zaraz przylecą po nas Poszukiwacze. – Jacy znowu Poszukiwacze? – zapytałem wstając – Pozyskiwacze nie gonią nas bo są potrzebni w środku aby utrzymać iluzję. Nie mogą sobie pozwolić na to aby którykolwiek z nich opuścił kopalnię. Nie mogą także pozwolić sobie na to aby tracić zasoby. Dlatego na pewno już
Znowu padło to magiczne pytanie, na które tak trudno mi odpowiedzieć: Czy jestem szczęśliwy? Aarrrghhh! Nie lubię tego pytania, bo trudno jest mi na nie odpowiedzieć. Powinno to być chyba najłatwiejsze pytanie na świecie, bo przecież już dawno powinienem był się zorientować. A może tak trudno jest mi na nie odpowiedzieć po odpowiedzią byłoby, nie? W takich sytuacjach najczęstszą moją
Zatrzymaliśmy się przed bramą. I co teraz? Jakieś nowe wspaniałe pomysły, czy po prostu poczekamy, aż ktoś ją otworzy? Chciałem się schować, ukryć się więc ruszyłem w bok, ale Mnich wyciągnął rękę i mnie zatrzymał. Nawet na mnie nie spojrzał, po prostu wiedział co chciałem zrobić. Jak ty to robisz? Chyba ma oczy dookoła głowy. Podeszliśmy bliżej. Mnich cały czas
Pisanie poprzedniego listu wywołał we mnie sporo emocji. Długo się zastanawiałem czy go zostawić, czy może jednak usnąć. Po czasie trochę go zmodyfikowałem aby nie był aż tak ostry i wulgarny i zostawiłem. Przynajmniej na razie. Tylko czemu chciałem go usunąć? Co w nim tak bardzo mi nie podeszło? W momencie pisania tego listu oglądalność strony wynosi zero. Chyba tylko
Wczoraj usłyszałem ponownie słowo odpowiedzialność. Pewna osoba wypowiadała się w programie na temat odpowiedzialności za swój rozwój osobisty. Chyba na ten temat, bo tak naprawdę usłyszałem tylko trzy zdania, umieściłem je w kontekście danego programu i na tej podstawie wysnułem taki wniosek. I czy naprawdę ważne jest dla mnie o czym był ten program? Nie. Dlaczego nie, skoro powinno wysłuchać
admin@listyzserca.pl