Obudziłem się z poczuciem, czegoś niedokończonego. Odczucie to pojawiło się pierwszy raz. Po śnie zawsze byłem wypoczęty i taki spełniony. Zawsze towarzyszyło mi przekonanie dobrze wykonanej pracy i zasłużonego odpoczynku. Ale nie dzisiaj. Dzisiaj pojawiło się nowe niepokojące uczucie. Standardowo musiałem chwilę poczekać zanim ciało zaczęło działać. Otworzyłem drzwi i udałem się na dół. Już miałem wyjść z budynku, kiedy
Mam w życiu takie momenty zwątpienia i rozpaczy, w których nie mam ochoty nic więcej robić. Następują po tym jak coś mi się nie uda. Jak wydaje mi się, że coś mi się nie udało. Wtedy wszystko wydaję się być bezsensu. Jakiekolwiek działania wydają się nieistotne, pozbawione celu. Te wszystkie oczekiwania oraz lęki związane z tym czymś, rozpieprzają się o
Kolejny pierwszy raz. Ile to już razy zaczynałem coś nowego, coś pisać, coś tworzyć. Za każdym razem przerywam w trakcie, a następnie próbuje od nowa. Już długo nie umieszczałem tutaj żadnych listów. Czemu? Nie wiem. Nie ma na to odpowiedzi. Teraz przybierze to formę „porannych stron” lub „autolizy” w zależności kto jak to woli nazywać. Będzie to po prostu tekst,
– Halo. Kim jesteś? – niepewnie pytam, powoli wchodząc do pokoju. Nawet zapomniałem jak się wita. Chyba dość długo z nikim nie rozmawiałem. – Halo. Kim jesteś? – mówię trochę głośniej ale nie wydaje mi się abym był bardziej stanowczy Drzwi zamknęły się. W pierwszym odruchu doskoczyłem do nich i złapałem za klamkę. Chciałem uciec ale coś mnie powstrzymało. To
Po obudzeniu się znowu nie mogłem się poruszać. Jedynie oczy wędrowały we wszystkie strony próbując coś zobaczyć. Chwilę trwało zanim odzyskałem pełną sprawność, ale jak już ją odzyskałem to byłem pełen energii. Na pewno jest to dziwne miejsce ale wiem, że w domu się tak nie wysypiałem. Dom. Nie pamiętam go. Na razie musze odnaleźć Lokaja i spytać się co
Otworzyłem oczy. Sufit. Widzę tylko sufit. Jestem zdezorientowany. Dopiero po chwili wraca pamięć gdzie jestem i co się ostatnio wydarzyło. Pamięć sięga tylko do momentu spadania, jednak wiem, że wcześniej coś było. Nie wiem tylko co. Dziwne. Moje ciało nie reaguje. Chcę się podnieść, jednak nie mogę. Nie mogę ruszyć nogami ani rękami. Dziwniejsze jest jeszcze to, że nie wywołuje
Marzenie moje? Widzieć inaczej Ujrzeć świat piękny, dobry i miły. Swe życie przeżyć bez zmartwień, bez pragnień. W blasku miłości, szczęściu, radości Na razie ciemne miejsce gdzie jestem. Brudne i mgliste, deszczem przykryte, który wciąż pada odkąd pamiętam, który zasłania wszystko to – co widzę A co by się stało gdyby… przestało? Jak świat wygląda po drugiej stronie?
– Widzę, że odpoczywasz? – wyrwał mnie z dziwnego stanu bycia – niebycia obcy głos. – Zapraszam cię w nasze skromne progi. Chwilę zajęło mi dojście do siebie. Tak jakbym był gdzieś indziej i nagle pojawił się znowu w tym miejscu. Pewnie spałem. Dopiero po chwili mogłem zlokalizować siebie i to gdzie jestem. Leżałem na plecach wpatrując się w …
admin@listyzserca.pl