Dwa dni później Czemu zawsze musi być ktoś wyjątkowy, wybrany? Skąd we mnie to pragnienie wyróżnienia się, osiągnięcia czegoś wyjątkowego, bycia kimś więcej, czymś ponad? Czemu zwyczajność jest … odrażająca, odpychająca, obrzydliwa? Czemu zawsze czekam na ten dzień, na to coś co odmieni to, co jest? Ten moment, ta chwila, która zamieni brzydkie kaczątko, w coś pięknego, nadzwyczajnego, olśniewającego.
Wszyscy wyszli. Zostałem sam. Na co mi ten pieprzony klucz? Co niby ma otwierać? Gdzie oni się podziali? Wstałem i zacząłem chodzić, w sumie to krążyć dookoła stołu i klucza. Nie miałem odwagi go podnieść. Jeżeli bym to zrobił, oznaczałoby to, że decyduję się na to, co ode mnie chcą. A ja nie mam bladego pojęcia co to mogłoby być.
Obudziłem się w stanie paniki. Nie mogłem się ruszać. Oddychałem płytko i szybko. Co się przed chwilą wydarzyło? Pamięć wracała powoli. Ktoś zrobił mi coś złego. Skoro się tak czuję, to na pewno ktoś mi coś zrobił. Nie pamiętałem tylko co. W końcu mogłem poruszać oczami, które gorączkowo szukały odpowiedzi. Szukały wyjaśnienia co mi się stało, szukały… oprawcy. Gdzie on
Musiał powstać jeden taki tekst. Broniłem się przed nim ale i tak powstał. Nie umiem nie napisać tego co nie brzęczy mi w głowie. Nawet jak to nie jest i jest takie jak być powinno. Po prostu jak tego nie wypiszę to to nie zniknie. Dostałem tak wiele aby spierdolić tak wiele. Tak dużo mogłem, mogę i tak dużo zrobiłem,
Co napisać kiedy obudziłem się w dobry nastroju? Co to w ogóle oznacza „dobry dzień”? Wtedy kiedy nic nie muszę, nic nie robię, nikt ode mnie nic nie chce? Kiedy jestem sam? Nienawidzę samotności, boję się jej. Nie lubię ciszy, chociaż jej tak bardzo pragnę. Niewiele wiem o samotności. W życiu może byłem trzy dni sam – i bardzo mi
Pierwszy raz odkąd znalazłem się w Zaświatach byłem oślepiony. Do tej pory, jak gdzieś wchodziłem lub wychodziłem, było zawsze podobnie. Oczywiście raz trochę ciemniej raz jaśniej ale nie tak abym nic nie widział. Teraz jak wybiegłem z Jaskini nic nie widziałem nic i tyle samo mogłem zrobić aby coś z tym zrobić. Nie mogłem zmrużyć oczu ani ich przymknąć. W
Jak tylko przekroczyłem próg pokoju straciłem całkowicie siły i prawie zemdlałem. Aby uchronić się prze upadkiem oparłem się o ścianę i jak tyko to zrobiłem poczułem się dużo lepiej. Czułem jak energia z powrotem napływa do mojego ciała. Dziwne, przecież cały czas jestem połączony z Jaskinią przez nogi? Spojrzałem w dół i zrozumiałem skąd to nagłe osłabienie. Nie miałem już
Chciałbym widzieć świat bez mojego filtra. Zobaczyć to co jest, takim jakim jest. Niewiara w to co widzę, opiniowanie tego, wybieranie, stawianie tez, odpowiadanie, domyślanie, obmyślanie, wyszukiwanie odpowiedzi, rozumienie, zrozumienie jest już takie męczące. Nie ma we mnie za dużo akceptacji na to, co dzieje się przy mnie. Nawet najdrobniejsze rzeczy doprowadzają mnie do szału. Próbowałem je rozumieć, zrozumieć. Myślałem,
Sześć dni później To tylko czternaście dni, a wydaje się, że już pół roku piszę to opowiadanie. Niezrealizowanie, samotność, ból istnienia, brak motywacji i chęci działania. Ciekawe co jeszcze przyjdzie mi do głowy. Dzisiaj ponownie zaświeciła iskierka nadziei. Coś co w moim życiu wydarza się niezmiernie rzadko. Coś na co oczekuję ale też coś, co jest
admin@listyzserca.pl