Obudziłem się w ciemnej ponurej kajucie, w której „zasnąłem” Czy to co mi się przyśniło, było tylko snem? Może to jakieś wspomnienie z poprzedniego życia? Nie miałem czasu dokończyć tej myśli bo w końcu dotarło do mnie, że to falowanie, które mnie wybudziło działo się naprawdę. Nie wiem jak to było możliwe
Ocknąłem się z twarzą zanurzoną w błocie. Głowa mi pękała. Przez chwilę nic nie widziałem. No może poza czarnymi plamkami przemykającymi mi przed oczami. Aby wstać, musiałem podeprzeć się rękami. Powoli podniosłem się i wytarłem twarz – Ajj. Mówiłem chłopakom aby nie sikali na teleport. – usłyszałem po czym dwóch mężczyzn chwyciło
Obudziłem się, kiedy Poszukiwacze zaczęli ściągać mnie ze skutera. Zarzucili mnie, tak jak poprzednio, na jakiś niewidzialny drąg i ruszyli przed siebie. Nie widziałem dokąd idziemy, bo tym razem mogłem obserwować tylko niebo. Nawet nie wiem czy można to było nazwać niebem. Po prostu jasnoniebieska przestrzeń nad głową. Dopiero teraz zdałem sobie
Obudziłem się w dziwnej pozycji. Byłem skulony jak niemowlę i mimo tego, że nie byłem związany, nie mogłem wykonać żadnych ruchów. Nie widziałem co mnie więzi ale czułem jakby ktoś wrzucił mnie do jakiejś niewidzialnej siatki. Poszukiwacze byli obok mnie. Nie odzywali się do siebie, tylko siedzieli ze skrzyżowanymi nogami, rękami opartymi
Mnich niespodziewanie się zatrzymał i zaczął nasłuchiwać, jednak było za późno. Poszukiwacze zaatakowali nas od tyłu pojawiając się z nicości. Obydwoje rzucili się na Mnicha zostawiając mnie samemu sobie. Wiedzieli, że nie jestem w stanie nic im zrobić. Stałem jak wryty i wpatrywałem się jak go biją. Nie wiem czy bardziej byłem
Po wstaniu zdałem sobie sprawę, że szantażuję kogoś kto mnie ocalił. Uwolnił mnie z Kopalni, obronił przed Poszukiwaczami, a teraz ja mówię, że nie pozwolę zaprowadzić się w bezpieczne miejsce, dopóki nie udzieli mi odpowiedzi. Przecież mógłby mnie po prostu tu zostawić i sobie pójść. Następnym razem muszę lepiej przemyśleć strategię negocjacji.
admin@listyzserca.pl