Przebudzenie

Otworzyłem oczy. Leżałem na plecach. Znowu nie mogłem się ruszać. O ile w Kopalni mi to nie przeszkadzało, teraz było to bardzo wkurzające. Stres związany z tym, co przed chwilą się zdarzyło nie przyspieszał mojej sprawności. Wręcz ją opóźniał. Wiedziałem, że muszę się uspokoić. Z jakiegoś powodu chciałbym zamknąć oczy ale już

– Musimy uciekać – w końcu się odezwał – zaraz przylecą po nas Poszukiwacze. – Jacy znowu Poszukiwacze? – zapytałem wstając – Pozyskiwacze nie gonią nas bo są potrzebni w środku aby utrzymać iluzję. Nie mogą sobie pozwolić na to aby którykolwiek z nich opuścił kopalnię. Nie mogą także pozwolić sobie na

Zatrzymaliśmy się przed bramą. I co teraz? Jakieś nowe wspaniałe pomysły, czy po prostu poczekamy, aż ktoś ją otworzy? Chciałem się schować, ukryć się więc ruszyłem w bok, ale Mnich wyciągnął rękę i mnie zatrzymał. Nawet na mnie nie spojrzał, po prostu wiedział co chciałem zrobić. Jak ty to robisz? Chyba ma

Nie wiedziałem co robić. Zaufać mu? Przecież nic dla mnie zrobił? Czemu miałbym mu zaufać? W sumie pokazał mi co się dzieje koło fontanny, powiedział o mnie prawdę. Ale czy na pewno? Skąd mam wiedzieć, że to co widziałem jest prawdą? Może po prostu mnie zmanipulował? Skąd mogę wiedzieć co jest prawdą,

Usiadłem. Nie byłem wstanie się odezwać. Po prostu siedziałem. Nie żyję. Nie żyję. Nie żyję. Nie, to niemożliwe. Przecież ja żyję! Jestem tutaj więc żyje. Teraz to już przesadził. Sto pięć lat? Przecież nikt o zdrowych zmysłach by w to nie uwierzył? To przecież nie może być prawdą?! To po prostu kłamstwo.

–  Co tam naprawdę się dzieje? – zapytałem z rezygnacją –  Jak już powiedziałem wykorzystują was dla energii. –  Ale jak to jest możliwe? Przecież tak naprawdę ja tam nic nie robiłem. –  Nie musiałeś – odparł Mnich – Ty po prostu jesteś energią. Wszyscy jesteśmy energią. Wszystko jest energią Nawet nie