– Pokaż mi – wycedziłem przez zaciśnięte żeby. Mówiąc to nie miałem niczego szczególnego na myśli. Po prostu znowu było to pierwsze słowo, które przyszło mi do głowy. – Podejdź do okna – rzekł Mnich. Odwróciłem się i zobaczyłem jak Mnich stoi już przy oknie. Powoli podszedłem i wyjrzałem na zewnątrz. Widok
– Gdzie się podziała twoja złość? – pytał Mnich – Nie wiem. Zniknęła – rzeczywiście nie czułem już złości. Czułem za to zmęczenie. Tak jakby wyparowała ze mnie cała siła. Wszystkie mięśnie, nawet te najmniejsze nagle oklapły. Uczucie jakby zeszło ze mnie powietrze. – Dlaczego jestem taki zmęczony? – To przez emocje.
Obudziłem się z poczuciem, czegoś niedokończonego. Odczucie to pojawiło się pierwszy raz. Po śnie zawsze byłem wypoczęty i taki spełniony. Zawsze towarzyszyło mi przekonanie dobrze wykonanej pracy i zasłużonego odpoczynku. Ale nie dzisiaj. Dzisiaj pojawiło się nowe niepokojące uczucie. Standardowo musiałem chwilę poczekać zanim ciało zaczęło działać. Otworzyłem drzwi i udałem się
– Halo. Kim jesteś? – niepewnie pytam, powoli wchodząc do pokoju. Nawet zapomniałem jak się wita. Chyba dość długo z nikim nie rozmawiałem. – Halo. Kim jesteś? – mówię trochę głośniej ale nie wydaje mi się abym był bardziej stanowczy Drzwi zamknęły się. W pierwszym odruchu doskoczyłem do nich i złapałem za
Po obudzeniu się znowu nie mogłem się poruszać. Jedynie oczy wędrowały we wszystkie strony próbując coś zobaczyć. Chwilę trwało zanim odzyskałem pełną sprawność, ale jak już ją odzyskałem to byłem pełen energii. Na pewno jest to dziwne miejsce ale wiem, że w domu się tak nie wysypiałem. Dom. Nie pamiętam go. Na
Otworzyłem oczy. Sufit. Widzę tylko sufit. Jestem zdezorientowany. Dopiero po chwili wraca pamięć gdzie jestem i co się ostatnio wydarzyło. Pamięć sięga tylko do momentu spadania, jednak wiem, że wcześniej coś było. Nie wiem tylko co. Dziwne. Moje ciało nie reaguje. Chcę się podnieść, jednak nie mogę. Nie mogę ruszyć nogami ani
admin@listyzserca.pl